Вучоны-фалькларыст Андрэй Беларэцкі трапляе ў маёнтак Балотныя Яліны. Домам валодае маладая жанчына Надзея Яноўская — апошняя прадстаўніца некалі магутнага шляхецкага роду. Андрэй адразу становіцца сведкам самых незвычайных здарэнняў. Вызначылася, што дом і наваколле поўныя прівыдаў і старых містычных легенд.

З бібліятэчнай кнігі Андрэй даведваецца пра гісторыю караля Стаха і радавое пракляцце Яноўскіх. У пачатку XVII ст. Стах Горскі, у жылах якога цякла каралеўская кроў, вырашыў дабіцца незалежнасці навакольных зямель і стаць іх каралём. Аднак дасягнуць гэтага Стаху не давялося: ён быў забіты сваім сябрам Раманам Яноўскім, якога незадоўга дагэтуль выратаваў ад смерці. З-за гэту здраду кароль Стах наклаў праклён на род Яноўскіх да 20-га калена, а маладая гаспадыня маёнтка Надзея і ёсць апошняе 20-е пакаленне.

Андрэй вырашыў дапамагчы дзяўчыне і хутка сам пабачыў дзікае паляванне караля Стаха — прывід змрочных маўклівых вершнікаў, якія бязгучна скачуць праз непраходную дрыгву.

Галоўным героем аповесці з’яўлецца Андрэй Беларэцкі, але ж постаць караля Стаха — гэта той стрыжань, які надае настрой усяму твору: напружанаць, моц, характар і містычнасць.

Яшчэ дзіцём бацькі аддалі маленькага князя Алеся Загорскага на “дзядзькаванне”. Гэта стары беларускі звычай, калі дзяцей-шляхцічаў на некалькі год перадавалі на выхаванне ў сялянскую сям’ю. Так юнакі вывучаліся шанаваць зямлю і людзей, ставіцца з павагай да цяжкай працы.

Разам з Алесем мы праводзім 10 год. Назіраем за станаўленнем поглядаў, пошукам сябе і месца ў жыцці, пражываем разам спрэчкі з сябрамі і першае каханне.

Вобраз Загорскага вельмі актуальны для сучасных людзей. Ён вучыць нас цаніць гонар і годнасць чалавека, не прыніжаць іншых і самому ні перад кім не прыніжацца, ведаць гісторыю і ашчадна адносіцца да духоўнай спадчыны сваіх продкаў.

Гэты твор – глыбокi аповед пра беларускае жыццё у сярэдзіне 19 стагоддзя, калі пытанне адмены прыгоннага права стаіць надзвычай востра. Загорскі ў ім – сімвал мужнасці, чэснасці, адказнасці за свае словы, любві да радзімы і свайго народа, прыклад сапраўднага інтэлігента.

Альшанскія былі ледзь не самым багатым родам у Беларусі. Але толькі пэўны перыяд. Прыблізна сто год. Да гэтага часу і пасля яго — ну звычайная магнацкая фамілія, як усе.

Паступова ўсё затухае і прыходзіць ў заняпад. У тыя смутныя часы князь Вітаўт Хвёдаравіч Альшанскі крадзе каштоўнасці паўстанцаў, але знянацку памірае. Застаецца толькі апісанне з месцазнаходжаннем скарбаў.

На роду Альшанскіх будуецца ўвесь твор: яны скарб скрадаюць і хаваюць, яны яго ў сучасны час і шукаюць. У гэтай гонцы апошні нашчадак Альшанскіх спаборнічае з пісьменнікам Антонам Космічам. Хто знойдзе скарб і ці знойдзе яго ўвогуле? Трэба браць кнігу і чытаць. Чытаць з асалодай, асэнсавана і ўважліва!